Psychoterapia Tańcem i Ruchem  (Dance Movement Psychoteraphy) narodziła się w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii na początku XXw jako metoda psychoterapii i rozwoju osobistego. Jej założeniem jest objęcie uwagą i troską całego człowieka. W procesie leczenia chce kontaktować się nie tylko z jego werbalną racjonalną częścią, ale również  z emocjonalną i nieświadomą sferą wyrażaną przez ciało. Uznaje wpływ nieświadomości i jej konfliktów, a także wagę kształtowania się osobowości i jej zaburzeń w dzieciństwie,  uznaje też kluczową rolę relacji interpersonalnych dla naszego zrowia i dobrostanu, co czyni ją bliską siostrą terapii psychodynamicznej. Z nurtami humanistycznymi łączy ją szacunek dla wolności klienta i jego podmiotowej roli w procesie leczenia.

Praktyka ruchu wywodzi się z tańca współczesnego, ale obecnie terapeuci DMP w swojej pracy wykorzystują raczej ogólnie pojęty ruch niż to, co nazywamy tańcem. Skupiają swoją uwagę na tych aspektach ruchu, które mogą wspierać proces terapeutyczny (leczenia) a więc na doświadczaniu w ruchu, wyrażaniu ruchem, na byciu w swoim ciele, na kontakcie ze sobą.